Roze Donderwolken

Wat gebutst, iets gehavend
Niet heel maar ook niet stuk
Stevig op de grond
Het leek praktisch op geluk

Single was mijn heldenstatus
Ik kan het heus alleen
Stevig op de grond
Was ik mijn eigen hoeksteen

Mijn hart verpakt in bubbelfolie
Met hekwerk waar een slot aan hing
Stevig op de grond
Onneembaar was die vesting

Verliefd of lief gevonden worden
Hooguit een beetje, voor erbij
Stevig op de grond
Is liefde niets voor mij

Toen werd ik wakker in jouw wereld
Was ik de bodem zomaar kwijt
Stevig op de grond
Is ineens verleden tijd

Met mijn hoofd in roze donderwolken
Zwemmend in zeven sloten tegelijk
Is stevig op de grond
Ver buiten mijn bereik

Verbaasd, verdwaasd en in verwarring
Kom ik tot een vreemd besef
voor stevig op de grond
Heb ik te weinig lef

Want als ik ophoud ons te dromen
Ben ik bang terug te gaan
Veilig op de grond
Waar jij en ik niet echt bestaan

Over

Ik ben een spraakwaterval met een enorm druk hoofd. En soms, als dingen me hard raken en de woorden één richting op stromen, vallen ze zomaar op hun plek. Dan rolt er ineens een gedicht of een stuk tekst uit mijn pen. Vaak heel persoonlijk maar soms ook herkenbaar voor anderen, altijd recht uit mijn hart. Misschien kun je er om lachen, biedt het je troost, herken je jezelf of zet het je aan het denken. laat je het me weten?

Misschien vind je dit ook leuk...

Geef een reactie